Als ik zou moeten kiezen uit tien van mijn mooiste vioolplaten uit de barok, dan komt deze plaat van David Oistrakh met de duivelstriller sonate van Tartini misschien wel op de eerste plaats. De bijnaam duivelstriller komt van de legende als zou de duivel zelf de compositie hebben ingefluisterd bij Tartini terwijl die sliep. Het is ook een uitermate merkwaardige sonate; een lieflijk begin dat gaandeweg nogal een bijzondere wending neemt met bijna onspeelbare grepen, en vreemde dissonanten. Oistrakh is hier meesterlijk. De plaat werd uitgebracht in 1957 of '58 op Columbia 33cx1415. De Columbia 33cx platen zijn altijd weer heerlijk om naar te luisteren. Grote dynamiek, prachtige klank. Mono natuurlijk, maar dat vergeet je snel!Op YouTube heeft iemand de lp on-line gezet (helaas niet met beelden van Oistrakh), maar luister er maar eens naar.
Oistrakh speelt de duivelstrillersonate (YouTube)
als mooi vergelijk speelt Oskar Shumsky het eerste deel van de sonate (ook zo'n grootheid op viool) Youtube
en tot slot een bijzonder onsmakelijke interpretatie door Vanessa Mae die het tweede deel van de sonate eens goed onderhanden heeft genomen. Lachwekkend en beschamend tegelijk...
en zo speelt Oistrakh dat dus......
