Het is weer eens zover: de Japanse Universal mannen hebben iets nieuws bedacht: SHMCD, oftewel Super High Material cd. We namen maar eens de proef op de som en vergeleken de beroemde Gilels/Amadeus, Schubert Forellen kwintet in gewone cd (1985), de Orginals (een soort superbit verdoeking) en uiteraard de lp met de SHMCD. Ofschoon zowel de Originals als de SHMCD versie het “Original bit processing” vermelden op de cd, klinken ze duidelijk anders. De Originals klinkt onaangenaam en scherp, de SMHMCD een stuk prettiger, zonder die rare toegvoegde “glans”in het hoog en zonder die “originele”ruimte die de Originals serie van DG kenmerkt. Merkwaardig genoeg klinkt de SHMCD eigenlijk hetzelfde als de eerste cd-uitgave. Gewoon goed dus. Andere master? Lijkt erop. En wat klinkt er nu het best? Wat dacht u? De lp uiteraard. Tja, zo klinkt die beroemde DG/Gilels opname dus! Analoge vervorming? Welnee: gewoon ongelooflijk geklooi met een van oorsprong prima analoge opname. SHMCD, Orgiginal bits? Gewoon voor een paar euro tweedehands de lp kopen. Hoeft u zich nergens meer zorgen om te maken. Laat u niets wijs maken. Super High Material? Vinyl dus!
Sander
Geen opmerkingen:
Een reactie posten