naburige rechten en een analoge droom

Vlak voor de vakantie is er altijd wel iets waar je je druk om maakt. Deze week viel bij ons de licentie aanvraag van Sena in de bus. Sena is de organisatie die zich op last van onze overheid bezig houdt met de zogenaamde naburige rechten. Iedereen die zich bij de Kamer van Koophandel heeft ingeschreven krijgt vroeg of laat te maken met Sena. Die naburige rechten heeft de overheid bedacht om bedrijven en organisaties geld afhandig te kunnen maken voor het gebruik van ge-re-produceerde muziek op de werkplek. Daar moeten rechten over worden betaald. Immers: de overheid is begaan met het lot van artiesten en hun muziek. Heeft u een winkeltje waar u postzegels verkoopt, en u heeft in uw kantoortje een radio staan om het voor uzelf gedurende de stille uurtjes wat aangenamer te maken door te luisteren naar de arbeidsvitaminen, dan moet u daar - naast de kosten voor de aansluiting - ook nog eens extra voor dokken omdat u nu naburige rechten moet gaan betalen. Dat kost u 65 euro per jaar. Bent u fabrikant van stofzuigerzakken en u besluit in uw productie-ruimte de radio te laten klinken voor uw personeel dan bent u al snel een paar duizend euro kwijt omdat u het uw werknemers een beetje naar de zin wilt maken met een ontspannend muziekje. Het gaat ons in ons geval niet om die 65 euro per jaar die wij zouden moeten betalen, alleen: wij betaalden al aan de Buma/Stemra bij elke cd die we kochten, we betaalden de BTW op die cd's, en bovendien zijn wij niet echt een openbare ruimte met onze piepkleine onderneming. Op de site van Sena leest u de tarieven voor al die zogenaamde naburige rechten. U lacht zich echt een kriek. Zijn wij even blij dat we geen hotel runnen of een personeelsfeest geven...tjakka....
Protesteren zal wel niet helpen, en bezwaarschriften gaan ons te ver bij zo'n bedragje. Bovendien heeft de overheid natuurlijk belangrijkere zaken te regelen, zoals het tegemoet komen van de transportsector. Tja, al die accijnzen, dat is toch echt te gek. Komaan: we maken het goed met jullie. Alleen: hoe krijgen we die tegenvaller nu weer terug? Natuurlijk: de gewone man in zijn personenauto. Merkt ie toch niet! Ziet u wel, na het zuur komt het zoet, of was het nu andersom?

Nou genoeg zure taal: er was deze week ook iets leuks te melden: we hebben dan eindelijk de voeding voor de DC motor van de Michell platenspeler eens helemaal exact afgeregeld op het lichtnet. Een AC motor behoeft natuurlijk geen afregeling, maar een AC motor heeft klankmatig zo zijn nadelen. De afregeling heeft de Michell nu op eenzame hoogte gebracht. Wat een platenspeler!
Je moet er alleen eens in de zoveel tijd voor gaan zitten zeg maar. Overigens is een exact “toerental” van groot belang voor een correcte werking van bijvoorbeeld de RIAA, de spoorprestaties van het element, de dynamiek, de ruimteafbeelding enzovoorts. We willen u niet bang maken, maar het is van wezenlijk belang voor de ultieme lp beleving. En nee: een quarts gestuurde motor werkt echt niet...

We gaan maar weer eens lekker met vakantie binnenkort. Naar Bretagne. Daar kennen ze geen naburige rechten, wel het harde bestaan van een leven aan – en met de zee.

Sander