een audiofiele Concertgebouw opname

Deze Bizet plaat was één van de best verkochte platen van Philips. Als collectors-item dus nauwelijks interessant. Het is wél één van de mooiste opnamen met het Concertgebouworkest. In de jaren '70 – '80 stond Philips wat betreft opname-techniek aan de top. Zeker in de kamermuziek maakte Philips de mooiste opnamen. Ook de opnamen van het Concertgebouworkest zijn nog altijd toonaangevend. Deze opname van het Concertgebouworkest onder Bernard Haitink is om te smullen. Prachtig van sfeer, een enorme ruimte, en een ongelooflijke dynamiek. Met deze opname zit je gewoon ergens midden in de grote zaal van het Concertgebouw Amsterdam. Het staat allemaal als een huis. En dat allemaal geperst op nogal flut-vinyl. Ze konden er wat van bij Philips in die jaren! En: vergelijk dit maar eens met de latere Decca Concertgebouw opnamen, of met die afschuwelijke SACD opnamen op het RCO live (het huidige label van het Concertgebouw) label.
De muziek is wellicht wat oppervlakkig, maar de geluidskwaliteit is top!

De Haffner serenade van Mozart

In Mozart's oeuvre neemt de Haffner serenade een bijzondere plaats in. Enerzijds vormt deze serenade een afsluiting van de vele serenades die Mozart schreef voor allerlei buiten-activiteiten, anderzijds lijkt hier de volwassen Mozart met zijn donkere kanten aan het licht te treden. De Haffner serenade werd in opdracht geschreven voor de rijke handelaar en burgemeester van Salzburg, Sigmund Haffner ter gelegenheid van de bruiloft van diens dochter Elisabeth. Mozart aanvaarde de opdracht en schreef er een groots divertimento in maar liefst 8 delen voor. Het concertante element verwerkte Mozart in het tweede en vierde deel, met soloviool en orkest. Deze “twee vioolconcerten in een symfonie” werpen al de diepe melancholie en ernst vooruit die we kennen van de late Mozart. Een bijzondere plaats vormt het derde deel, het menuetto. Mozart gaat hier plotseling over in één van zijn favoriete (latere) toonsoorten g klein. De eerste maten zijn hoogst waarschijnlijk een (vermomd) citaat van een volksliedje dat nu niet bepaald bij de sfeer past van een feestelijke gebeurtenis als een bruiloft. Samen met de dreigende toonsoort en lading horen we in dit menuet de donkere en sarcastische kant van Mozart die we ook kennen uit de werken die ontstonden in zijn laatste levensjaar. Overigens viel de Haffner serenade zeer in de smaak, zelfs zo dat de opdrachtgever nog een serenade bestelde die Mozart uiteindelijk uitwerkte tot zijn Haffner symfonie, een rijp meesterwerk dat het bevattingsvermogen van de handelaar-burgemeester waarschijnlijk ver te boven moet zijn gegaan. Mozart was twintig jaar toen hij dit meesterwerk schreef, het werpt in veel opzichten al licht op de merkwaardige mengeling van optimisme en diepe somberheid die we kennen uit de laatste jaren van Mozart's muziek. De uitvoering door het orkest van de Bayerischen Rundfunks onder Kubulik en soloviolist Rudolhp Koeckert (de primarus van het Koeckert kwartet) is ideaal.

Een DG opname geeft zijn geheimen prijs...

Er zijn van die opnamen die maar niet willen klinken. Van die opnamen die op zijn best als matig kunnen worden omschreven, maar meestal erg beroerd klinken. Hoe “beter” de audio-installatie, hoe slechter ze lijken te gaan klinken. Wij willen daar nooit aan. Wij geloven simpelweg niet dat top-opname mensen een wanproduct afleveren. Natuurlijk wordt er geknoeid in de opnamewereld, maar soms lijkt een bepaalde combinatie eigenlijk niet te kunnen staan voor een slechte opname. Neem nu deze beroemde uitvoering van Brahms 4 door de Wiener Philharmoniker onder Carlos Kleiber. Waarschijnlijk de beste uitvoering van Brahms vierde symfonie. Alleen die opname! Velen zullen deze opname teleurgesteld in de platenkast hebben gezet omdat de opname meestal nogal beroerd klinkt. Scherpe strijkersklank en een dichtlopende orkestklank in de tutti. Eigenlijk niet om aan te horen. Het is schijn: de opname is helemaal niet zo beroerd. Sterker nog: is een heerlijke opname van de Wiener Philhramoniker. Maar we moeten er wel wat moeite voor doen....
Klaus Scheibe tekende voor de opname-techniek. Scheibe was nu niet bepaald een man die er maar met zijn pet naar gooide! Velen menen dat deze Brahms 4 zo slecht (lijkt) te klinken omdat het een digitale opname betreft. Wij zijn echter van mening dat er niets mis is met een digitale opname, we geloven alleen niet in het medium cd. Met digitale registratie is niets mis. In tegendeel, digitale opnametechniek kan echt grandioos zijn.
Het merkwaardige is dat deze Brahms 4, met het steeds muzikaler worden van onze installatie is meegegroeid. Gaandeweg heeft deze opname zijn schoonheid prijs gegeven. We stellen 'm met opzet aan u voor omdat juist zo'n plaat een echte kraker is voor uw installatie. Natuurlijk, een zeer audiofiele plaat op één of ander audiofiel label klikt al snel erg goed, maar dat doen ze eigenlijk op alle installaties wel. Deze Brahms 4 geeft zijn geheimen pas prijs als de installatie muzikaal écht weet te overtuigen. De grandioze sfeer van deze opname, de dynamiek in de orkesttutti, de klank van de houtblazers, het live gevoel komt slechts bij de allerbeste geluids-installaties tot leven. Bij ons groeide de opname met elke echte verbetering. Stond ie een aantal jaren geleden nog in de kast bij de afgeschreven en slechte opnamen, inmiddels zijn we zover dat we 'm trots laten horen aan iedereen die maar niet kan geloven dat er niets mis is met deze notoire audio-killer...
U bent dus gewaarschuwd, maar neemt u van ons maar aan dat er echt niets mis is met deze DG opname.